«وَ ان یکادُ الَّذینَ کَفَرُوا لِیزلِقونَکَ بِأَبصارِهِم لَمّا سَمعُوا الذّکر وَ یقُولُونَ إنَّه لَمَجنُون؛ نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می شنوند با چشم زخم خود، تو را از بین ببرند و می گویند: او دیوانه است». (سوره قلم، آیه 51)
علامه طباطبائی رحمة اللّه علیه در ذیل آیه فوق می گوید: مُراد از «لیزلقونک بابصارهم» به طوری که همه مفسّران گفته اند چشم زدن است، که خود نوعی از تأثیرات نفسانی است و دلیلی عقلی بر نفی آن نداریم؛ بلکه حوادثی دیده شده که با چشم زدن منطبق است و روایاتی هم بر طبق آن وارد شده است.1
